سخنِ البرت انیشتین !

 البرت چه زیبا میگوید  

انگاه که عشق تو را میخواند ، گام به راهش نده ! هر چند راهی پر نشیب . انگاه که تو را در گستره بال هایش پناه میدهد ، تکمین کن ! هر چند تیغ پناهش جانکاه . انگاه که با تو سخن اغاز کرد بدو ایمان بیاور ! حتی اگر اوای او رویای شیرینت را در هم بکوبد ، مانند باد شرطه که بوستانی را .   

               هر چند که این سخن البرت عجیب باشد اما من ان را دوست دارم نمیدانم چرا ؟؟ :)  

                                                                                          امیدوارم این مطلب را دوس داشته باشین :)